Σάββατο 21 Μαρτίου 2009

Μπαρ: Οδηγίες Χρήσεως

1. Προηγουμένως, καλό είναι να σιγουρευτείς ότι είσαι καταρτισμένος περιπατητής –βλ. την τελευταία καταχώρηση. Ο περίπατος θα σου χρειαστεί για να εντοπίσεις το κατάλληλο μπαρ. Δεν θα είναι εύκολο αλλά θα φτάσεις στον στόχο. Όλοι φτάνουν. Αυτό που έχει σημασία είναι τον αναγνωρίσεις.
2. Πρώτα-πρώτα, φρόντισε να είναι όντως μπαρ. Το μπαρ δεν είναι αυτός ο ξύλινος πάγκος αλλά η οριζόντια –αν είναι κάθετη είσαι σε άλλο ανέκδοτο- μπάρα η οποία χρησιμεύει για να ακουμπάς τα κουρασμένα από τον περίπατο πόδια σου. Αν δεν την φτάνεις, τα σκαμπό είναι πολύ ψηλά –κι ίσως πρέπει να το ξανασκεφτείς, αν και είναι καθαρά θέμα προσωπικού γούστου. Αν την φτάνεις, πάντως, τότε το πρώτο βήμα έχει γίνει. Τώρα μπορείς να κοιτάξεις τον χώρο.
3. Ελπίζω ότι αντικρίζεις ξύλο. Παλιό, καλό, παραδοσιακό καφέ ξύλο, κατά προτίμηση σκούρο, βαθύχρωμο. Αν όχι, φύγε όσο πιο γρήγορα μπορείς. Αν βλέπεις γυαλί, μέταλλο, αλουμίνιο, πλαστικό και άλλες τέτοιες ευρεσιτεχνίες, τότε κάποιος διακοσμητής έχει βάλει το χέρι του. Δεν έχω τίποτα με τον κλάδο αλλά ούτε ο κλάδος έχει καμιά σχέση με το μπαρ.
4. Καθώς χαλαρώνεις, βάλε τους αγκώνες στον πάγκο. Λογικά, δεν θα πρέπει να έχεις πρόβλημα να το κάνεις αυτό –αν είσαι ένας άνθρωπος μέσου ύψους και ο πάγκος είναι συντονισμένος με το ύψος των σκαμπό. Από την άλλη, αν ο πάγκος έχει αιχμηρές γωνίες, είναι ζήτημα μεγαλοθυμίας και ανοχής εκ μέρους σου.
5. Κοίτα ευθεία μπροστά σου. Αν όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, βλέπεις τον εαυτό σου σε έναν ωραιότατο καθρέφτη πίσω από τα παραταγμένα μπουκάλια. Είναι πολύ σημαντικό να βλέπεις τον εαυτό σου. Θα ξέρεις πότε πρέπει να τσακιστείς και να φύγεις όταν τα χαρακτηριστικά του πρόσωπου αρχίζουν να αλλοιώνονται επικίνδυνα.
6. Συνέχισε να κοιτάς ευθεία μπροστά σου. Αν ο μπάρμαν είναι μπαργούμαν κάτω των τριάντα και, ακόμα χειρότερα, αν κυκλοφορεί σε περισσότερα από ένα αντίτυπα πίσω από τον πάγκο, τότε κακώς είσαι μόνος σου σ’ αυτό το μέρος. Αν επιμένεις να καθίσεις εδώ, πάντως, περιορίσου στα τυπικά χαμόγελα και απευθύνσου στην μπαργούμαν μόνο κατά την παραγγελία. Αλλιώς, αργά ή γρήγορα, θα εκτεθείς.
7. Εφόσον είσαι στο σωστό μέρος και ο μπάρμαν είναι όντως μπάρμαν, καλό είναι να μην είναι κάτω των σαράντα. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, κάποιος νεότερος θα αρχίσει, κάποια στιγμή, να πετά μπουκάλια στον αέρα –αυτό είναι ήδη σημάδι ότι δεν είσαι στο σωστό μέρος. Χώρια που μπορεί να έχουμε τραυματισμούς. Ώστε κοίτα να έχεις απέναντί σου έναν αυθεντικό μπάρμαν και όχι κάποιον ερασιτέχνη που το έσκασε απ’ το τσίρκο.
8. Πλάι σου –αφού είσαι ακόμα στο σωστό μέρος- θα πρέπει να βρίσκονται κυρίως άντρες θαμώνες, κάπου εκεί στα σαράντα ή πενήντα. Καλό σημάδι. Μην τους ενοχλήσεις. Αν είναι, θα σου μιλήσουν αυτοί. Και αν είσαι λίγο τυχερός, θα βρεθείς με υλικό για τόσα μυθιστορήματα ώστε θα καταλάβεις εγκαίρως ότι δεν υπάρχει καν λόγος να προσπαθήσεις να τα γράψεις. Αρκεί που τα άκουσες. Αρκεί που ήσουν εκεί.
9. Σε περίπτωση που, για έναν περίεργο λόγο, βρεθείς ανάμεσα σε γυναίκες θαμώνες, να είσαι προσεκτικός. Αν είσαι στο σωστό μέρος, μην πάει ο νους στο πονηρό. Ακόμα κι έτσι, το μπαρ δεν είναι τόπος για να φλερτάρεις, εκτός κι αν είσαι αποφασισμένος να φτάσεις μέχρι το τέλος. Μην το κάνεις για να περάσεις την ώρα σου. Μια γυναίκα που έχει έρθει ως εδώ μόνη, σπάνια αστειεύεται. Χαμόγελα, βλέμματα και λοιπά τερτίπια επιτρέπονται μόνο αν είσαι έτοιμος να διασχίσεις όλο το δρόμο. Αν όχι, γύρνα στις συζητήσεις με τους συμπότες ή στην αυτό-ανάλυση και στο ποτό σου. Είναι ασφαλέστερο, ειδικά στις μέρες μας.
10. Ό,τι κι αν παραγγείλεις, φρόντισε να είναι ένα καθαρό, απλό, σκέτο ποτό, με ή χωρίς πάγο. Απέφυγε τα σφηνάκια. Κυρίως: απέφυγε τα κοκτέιλ. Σε σχέση με το ποτό, τα κοκτέιλ είναι ό,τι οι ανθολογίες σε σχέση με το μυθιστόρημα. Σου αφήνουν μια αίσθηση αν-ολοκλήρωσης, απογοήτευσης και κατάθλιψης. Τα κοκτέιλ είναι υβρίδια. Ακρωτηριασμένα ποτά. Δεν τα έχεις ανάγκη –χώρια που, αν είσαι στο σωστό μπαρ, το να παραγγέλνεις κοκτέιλ είναι σαν να ζητάς βιολογικά προϊόντα από χασαποταβέρνα των Εξαρχείων. Δεν χρειάζεται να φτάσουμε σε τέτοια σημεία.
11. Πίνε το ποτό σου σχετικά αργά, ήρεμα, χωρίς πανικό. Αν κάνεις στριφτά τσιγάρα, υπολόγισε ότι θα σου πάρει δυο με τρία ώσπου να αδειάσει το ποτήρι. Πού και πού, παίρνε και κανένα φιστίκι –κατά προτίμηση- ή κανένα πατατάκι –κατά παραχώρηση. Φειδωλά, όμως –δεν είναι για χόρταση και το στομάχι σου θα ταλαιπωρηθεί, έτσι κι αλλιώς.
12. Face the music αλλά χαλαρά, μην χτυπιέσαι κιόλας. Αν είσαι στο σωστό μέρος, η μουσική θα βρίσκεται σε διακριτική ένταση. Απόλαυσέ την –αλλά μην παρασυρθείς. Αν αφεθείς εντελώς στη μουσική, το ποτό σου θα γίνει διπλό και τριπλό. Αν θέλεις πραγματικά να ακούσεις μουσική, κάτσε σπίτι σου.
13. Σε κάθε περίπτωση, κοίτα να διατηρείς και να ανανεώνεις την επαφή σου με την πραγματικότητα καθώς η κατανάλωση συνεχίζεται –μια κουβέντα με τον μπάρμαν, για παράδειγμα, ή μια στιχομυθία με τους θαμώνες είναι ό,τι πρέπει. Σε κάποιες περιπτώσεις, επιτρέπεται ακόμα και το σημειωματάριό σου –αν ο φωτισμός είναι επαρκής που, συνήθως, είναι. Σε κάποιες σπάνιες και ευλογημένες περιπτώσεις, δεν χρειάζεται τίποτα απ’ όλα αυτά γιατί είσαι απορροφημένος από την αφήγηση ενός ευγενούς αριστοκράτη άλλης εποχής που περιγράφει τις συναντήσεις του με τον Καρούζο, τον Γκάτσο και τον Μισέλ Φουκώ. Από αυτή την άποψη, μάθε να ακούς. Να ακούς στ’ αλήθεια.
14. Κατά τις επισκέψεις στην τουαλέτα –που αν πίνεις μπίρα θα γίνει το δεύτερο αγαπημένο σου μέρος του μαγαζιού, εξ ου και: «η τουαλέτα του μπαρ είναι ο ναός μου», είπε ο Bukowski- εκμεταλλεύσου την απομόνωση για έναν πρόχειρο έλεγχο στη διαύγειά σου. Σκέψου το βιβλίο που διάβαζες το πρωί, κάτι που είδες κατά τη διάρκεια του περιπάτου, μια ιδέα για κάποιο μυθιστόρημα, ένα τσιτάτο από τον Ζαρατούστρα. Όταν αρχίσεις να δυσκολεύεσαι, πλήρωσε το ποτό σου και πήγαινε σπίτι. Το μπαρ θα είναι εκεί και το επόμενο βράδυ. Μην θες να εξαντλήσεις μονομιάς τις δυνατότητες. Μην είσαι άπληστος.
15. Μεγαλώνοντας και γερνώντας, φρόντισε, επίσης, να μειώσεις τις επισκέψεις. Μια-δυο φορές τη βδομάδα είναι αρκετές. Φρόντισε, επίσης, να περιορίσεις τη διάρκεια των επισκέψεων. Δεν είναι ανάγκη να περιμένεις τον μπάρμαν να σου ανοίξει στις οχτώ και να τον βοηθάς να κλείνει στις τρεις-τέσσερις το πρωί. Από τις εννιά μέχρι τα μεσάνυχτα είναι μια καθώς πρέπει διάρκεια. Η σοφή μπαρόμυγα ξέρει πότε πρέπει να σταματήσει να είναι μπαρόμυγα και να γίνει κάτι άλλο. Για να κάνει και κάτι άλλο. Αλλιώς, θα βρεθεί να δίνει υλικό για μυθιστορήματα σε κάποιον τύπο που δεν θα ξέρει τι να κάνει με αυτό το υλικό. Δεν θέλουμε μια τέτοια εξέλιξη, έτσι δεν είναι;

Κάπως έτσι, Φίλοι και Συγγενείς, προκύπτει ένας πρόχειρα συστηματοποιημένος κώδικας αξιών, ας πούμε, για κάθε επίδοξη ή βετεράνο μπαρόμυγα. Επειδή πάει να κλείσει μια δεκαετία από τότε που μπήκα για πρώτη φορά μόνος σε ένα μπαράκι κουβαλώντας ένα τετράδιο παραμάσχαλα –βίτσια είναι αυτά- είπα να αποτίσω ένα φόρο τιμής στην επέτειο. Κατά τα άλλα, αυτές οι «αριθμημένες» καταχωρήσεις συνεχίζονται στο πλαίσιο ενός επιστημονικού πειράματος του πέμπτου ορόφου το οποίο ερευνά την ποσότητα των εξυπνάδων που μπορεί να γράψει κανείς χωρίς να πει απολύτως τίποτα.
Σας χαιρετώ από τον πέμπτο όροφο, αυτό το φθινοπωρινό σαββατιάτικο μεσημέρι του Μάρτη. Γεια χαρά ή, μάλλον:
Cheers!
(Μην με παρεξηγήσετε, στη μια το μεσημέρι πίνω το δεύτερο καφεδάκι μου, όπως όλος ο κόσμος.)

Υ.Γ. Το τραγελαφικό είναι ότι αυτό το σχήμα με την αρίθμηση προέκυψε για να περισταλεί, υποτίθεται, η φλυαρία και η έκταση των καταχωρήσεων. Άστα να πάνε.