1. Να μην σφυρίζεις ποτέ όταν περπατάς –να ανασαίνεις ρυθμικά και να κάνεις οικονομία στο οξυγόνο. Αν είσαι καπνιστής, προτίμησε να κάνεις μια τζούρα κάθε εκατό ή εκατό πενήντα μέτρα. Θα καταρρεύσεις μια ώρα αργότερα. Για να τα καταφέρεις, προτίμησε το στριφτό τσιγάρο. Διαρκεί περισσότερο.
2. Να έχεις τα χέρια στις τσέπες την περισσότερη ώρα –αυτό επιφέρει μια αναγκαστική επιβράδυνση και επιτρέπει να παραμένεις περιπατητής και να μην γίνεσαι δρομέας. Ούτε να κάνεις παρέλαση. Αν φοράς τζιν, φρόντισε ώστε οι τσέπες να είναι κομματάκι χαμηλά. Οι αγκώνες σου δεν θα πάθουν αγκύλωση. Ούτε θα στραμπουλίξεις τις παλάμες.
3. Να προτιμάς τις ευθείες. Έτσι συγκεντρώνεσαι στα θεάματα και στο βήμα σου χωρίς να κινδυνεύεις να βρεθείς στη μέση του πουθενά. Είναι η μαγεία του να πηγαίνεις μαζί με το ρεύμα.
4. Να αποφεύγεις τις ανηφόρες. Είναι για τους ορειβάτες. Εσύ είσαι περιπατητής. Είσαι φτιαγμένος για τα επίπεδα. Οι αθηναϊκοί λόφοι υπάρχουν για να τους χαζεύεις από χαμηλά.
5. Να μην σκέφτεσαι τίποτα συγκεκριμένο. Απλώς, να περπατάς. Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει το μυαλό σου. Δώσε του λίγο χρόνο και χώρο. Ξέρει αυτό.
6. Να μην μετράς τις πλάκες του πεζοδρομίου –ούτε να προσπαθείς να πατάς εντός των ορίων τους. Στην Αθήνα, αυτό είναι μια εξωφρενική και επικίνδυνη πολυτέλεια. Χώρια που θα καταλήξεις να χοροπηδάς. Δεν χρειάζεται.
7. Να επιλέγεις, κατά προτίμηση, δρόμους με φανταχτερά ονόματα. Βασιλίσσης Σοφίας. Βασιλέως Αλεξάνδρου, Κωνσταντίνου και Σόι. Ηρώδου του Αττικού. Όπως και να το κάνουμε, ο περίπατος αναβαθμίζεται όταν πατάς σε κάτι τέτοιους τύπους.
8. Να διασταυρώνεις σε διαβάσεις ακόμα και όταν δεν υπάρχει κανένας αντικειμενικός λόγος. Σου επιτρέπει να αναθεωρήσεις το ρυθμό ή την κατεύθυνσή σου. Επίσης, σε κοινωνικοποιεί. Ο περίπατος είναι μια εξόχως κοινωνική υπόθεση. Απλώς, εκτελείται μοναχικά.
9. Να μην σταματάς ποτέ για να σημειώσεις κάτι που σκέφτηκες. Αν αξίζει τον κόπο, θα το θυμηθείς κάποια άλλη στιγμή. Αν όχι, άσε το να ομορφύνει το δρόμο. Οι δρόμοι είναι γεμάτοι από ιστορίες που δεν τέλειωσαν ποτέ τον περίπατό τους. Γεμάτοι από λέξεις. Ευτυχώς.
10. Να μην κάνεις γκριμάτσες όταν τύχει να ανταλλάξεις βλέμματα με περαστικούς -και προσοχή: ο περίπατος δεν προσφέρεται για φλερτάρισμα. Μείνε συγκεντρωμένος.
11. Να μην ψιθυρίζεις συνθήματα που άκουσες δεξιά κι αριστερά. Προτού το καταλάβεις, μπορείς να βρεθείς μπροστά από την αμερικανική πρεσβεία και να χτυπιέσαι για κάποιο λόγο που ξέχασες. Περίπατο κάνεις –όχι πορεία.
12. Να μην περπατάς ποτέ για περισσότερο από μια ώρα. Δεν κάνεις προπόνηση για ολυμπιακούς. Μην ξεχνάς ότι έχεις να πας κάπου. Ο περίπατος έχει νόημα επειδή οδηγεί κάπου. Ο περίπατος έχει νόημα επειδή οδηγεί παντού.
13. Να φτάνεις. Αυτό έχει σημασία. Όταν αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε αδιέξοδο, πήγαινε για έναν καλό περίπατο. Θα φτάσεις και θα αναθεωρήσεις τα περί αδιεξόδου. Θα αναθαρρήσεις. Ο περίπατος είναι η απάντηση στα υπαρξιακά αδιέξοδα του ανθρώπου. Ο περίπατος είναι όπως η αφήγηση. Πάντα κάπου φτάνεις. Αλλιώς δεν θα ήταν περίπατος.
Αυτές οι 13 μικρές εισηγήσεις, Φίλοι και Συγγενείς, είναι το απόσταγμα περιπατητικής σοφίας έξι-εφτά χρόνων. Δεν είναι μεγάλο διάστημα. Γι’ αυτό και δεν είναι πολύ καλά αποσταγμένη η σοφία. Δεχόμαστε προσθήκες, φυσικά.
Κάπου εδώ κλείνω. Πρώτα, όμως, για να μην το ξεχάσω, το σύνθημα κάθε καλού, στεριανού περιπατητή: σκάσε και κολύμπα.
Έτσι ακριβώς.
Καλό σαββατιάτικο μεσημέρι σε όλους.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Φίλε και συγγενή,
έχω δύο δικές μου εισηγήσεις και μία εξαίρεση. Μπορείς να τις προσαρμόσεις στις δικές σου ή να τις ακυρώσεις. Σημασία έχει ότι αυτός ο πρωινός καφές ήταν απολαυστικότατος!
1)Να φοράς άνετα παπούτσια. Όχι πολύ μεγάλα επειδή είσαι πια ενήλικος και πρέπει επιτέλους να απογαλακτιστείς. Η μανούλα, σου αγόραζε ένα νούμερο μεγαλύτερα επειδή ήσουν ακόμα στα πέντε και είχες περιθώρια ανάπτυξης. Εδώ περπατάς. Δεν κάνεις επίδειξη των ψυχώσεων σου. (ΚΑΙ το περπάτημα σου δυσκολεύεις ΚΑΙ δεν πρόκειται να πάρεις περισσότερο μπόι. Παρ’ το απόφαση.)
Όχι πολύ μικρά, επειδή δεν θέλουμε ο κάλος να σου διακόπτει την
σκέψη. (Αυτήν που θα αναλάβει το μυαλό σου. Βλ. προτροπή νο.5)
2)Απαγόρευσε στον εγκέφαλο σου να χρησιμοποιεί τις σχιζοφρενικές προλήψεις με τις οποίες παιδεύεσαι από το δημοτικό. (πχ. Αν με δέκα βήματα φτάσω στο φανάρι σημαίνει ότι θα πεθάνω στα 33, ή αν φτάσω με δώδεκα βήματα θα ζήσω αιώνια.) Πάντα φτάνεις με δώδεκα. Το ξέρουμε. Όμως ΔΕΝ θα ζήσεις αιώνια και είναι κακό να τρέφεσαι με ψευδαισθήσεις ακόμα και τις ώρες που περπατάς. Θα έχεις όλο το χρόνο να κάνεις τα σάλια του Φρόιντ να τρέχουν για σένα όταν φτάσεις στο σπίτι και βάλεις στοίχημα με τον εαυτό σου στα πόσα λεπτά θα αδειάσει η μπανιέρα.
*Και μία εξαίρεση στην προτροπή υπ’ αριθμόν 10 κατά την οποία ο περίπατος δεν προσφέρεται για φλερτάρισμα.
Αν είσαι τσακωμένος με την ομορφάδα σε σημείο που ούτε οι Lordi δεν θα σε έπαιρναν στο συγκρότημα τους, (ή ακόμη χειρότερα, αν σε πιθανά καλλιστεία ανάμεσα σε σένα και τον Γούντι Άλλεν κέρδιζε ο δεύτερος), ή αν είσαι από κείνους τους περίεργους τύπους που ερωτεύονται κατά μέσο όρο μιάμιση φορά στα είκοσι χρόνια, μπορείς να παρακάμψεις την δεκάτη προτροπή και να πάρεις το ρίσκο του φλερτ. Κανείς δεν σου εγγυάται ότι θα τα καταφέρεις αλλά τουλάχιστον δεν θα επιρρίπτεις ευθύνες στις 13 εισηγήσεις του Κυριάκου όταν μετά από λίγα χρόνια ο κόσμος θα σε αποκαλεί “μαγκούφη”, “ιδιότροπο γεροντοπαλίκαρο” ή κάτι παρόμοια χαριτωμένο. Το ζητούμενο είναι να περπατήσεις, όχι να “την πατήσεις”.
Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν κι άλλα όμως πρέπει να το σκεφτώ λίγο παραπάνω. Ως γνωστόν scripta manent και θα ήταν μεγάλη ντροπή αν άθελα μας συγκεντρώσουμε ένα κατάλογο με εισηγήσεις για τις οποίες δεν αισθανόμαστε απόλυτα υπερήφανοι… (Για αδιευκρίνιστο λόγο η φράση του Ρόμπινς “το σπίτι καίγεται αλλά έχουμε την καλύτερη θέα” , επιστρέφει ξανά και ξανά στο μυαλό μου…)
Γεια σου Ελενίτσα!
Πολύ μ' αρέσεις. Η πρώτη εισήγηση κατοχυρώθηκε -είδες το γυναικείο μυαλό... Δεν το σκέφτηκα γιατί η σχέση μου με τα παπούτσια εδώ και καμιά επταετία περιορίζεται στο να παίρνω καινούριο ζευγάρι σταράκια όταν σχίζονται τα παλιά -και, όχι, δεν υπάρχουν ιδεολογικοί λόγοι, απλώς έτυχε.
Το δεύτερο επίσης κατοχυρώθηκε με τη διαφορά-συμπληρωματική παρατήρηση ότι, αρχίζοντας απ' τον περίπατο, καλό είναι να καταργούνται οι σχιζοφρενικές προλήψεις και στα υπόλοιπα επίπεδα -γιατί να βάλεις ένα τέτοιο στοίχημα; Η ζωή είναι δύσκολη, ριψοκίνδυνη και απρόβλεπτη και χωρίς αυτά. Το ελπίζω, δηλαδή.
Για το φλερτ, εντάξει, πάω πάσο. Δεν θα ήθελα να κλείσω σπίτια που πάνε να ανοίξουν. Κι έπειτα, αν καταφέρεις να βρεις τον έρωτα της ζωής σου κατά τη διάρκεια ενός περιπάτου, μετά που όλες οι άλλες προσπάθειες απέτυχαν, τότε το αξίζεις, το κέρδισες και εγώ αποσύρω ευχαρίστως όλες τις ενστάσεις. Ε, ναι.
Για τον Γούντι, μια σοφή ατάκα από τον Μπουκόβσκι: "Ξέρω ένα σωρό άντρες που θα ήθελαν να έχουν τα προβλήματα που έχει ο Γούντι με τις γυναίκες."
Για τον Ρόμπινς -σε νιώθω...
Και για το τέλος, το credo του καλού περιπατητή που ξέχασα να αναφέρω: όταν όλα πηγαίνουν στραβά, εσύ φρόντισε να πηγαίνεις ίσια.
Αυτά για την ώρα, Ελένη. Ευχαριστώ πάρα-πάρα πολύ για την ευγενική χορηγία. Αν σκεφτείς κάτι ακόμα, κοίτα να το σημειώσεις!
Φίλε Κυριάκο μ' αρέσουν τα γραψιμιά σου.
Τουλάχιστο εδώ μπορώ να καταλάβω τι γράφεις αφού δεν κρατάς το τετράδιο με τα μικροσκοπικά ορνιθοσκαλίσματα σου ανάποδα, ούτε γράφεις με το αριστερό επειδή το δεξί είναι στον γύψο.:)
Ο παλιόφιλος σου
Β.Α.
Φίλε!
Πού με βρήκες εδώ πέρα; Λίγες τέτοιες συναντήσεις ακόμα και μπορεί να καταντήσω να αγαπήσω -λέμε τώρα- το Ίντερνετ.
Πολύ χάρηκα για την επίσκεψη!
Νιώθω λίγο γελοίος που "καλαμαρίζω" αλλά δεν μπορώ να γράψω στα κυπριακά όπως είδα ότι κάνεις εσύ -με τρομερή επιτυχία!
Λοιπόν, καλή συνέχεια και καλή μας αντάμωση το καλοκαίρι στη Χλώρακα. Προτείνω να πάμε για μπάσκετ, να συμφωνήσουμε ότι έχουμε παραγεράσει γι' αυτά και να κάτσουμε στο γήπεδο του σχολείου για να κάνουμε έναν απολογισμό του τελευταίου τέταρτου του αιώνα -από το νηπιαγωγείο και την κυρία Κούλα μέχρι αυτές τις παράδοξα ένδοξες μέρες.
Να προσέχεις και να περνάς όμορφα.
Η συνταγή λοιπόν έχει ως εξής: ένας περίπατος μίας ώρας, σε ευθεία, με άνετα παπούτσια, χέρια στις τσέπες και μπόλικη διάθεση διαφυγής κάθε φορά που γλιστράς σε ακόμα μία αδιέξοδη περίοδο υπαρξιακών προβληματισμών... Μακάρι μόνο να ήμασταν όλοι ήρωες εφηβικών μυθιστορημάτων για να μπορέσουμε να την εφαρμόσουμε με επιτυχία!
Καμία πρόθεση δεν έχω να προσβάλω τις εισηγήσεις σου, αγαπητέ συντοπίτη. Αγαπώ πολύ τους περιπάτους και απεχθάνομαι τα υπαρξιακά αδιέξοδα, από τα οποία όντως οι περίπατοι με βοηθάνε να ξεφεύγω. Τέτοιοι 'θεραπευτικοί περίπατοι' όμως, δε μπορούν παρά να έχουν γρήγορους ρυθμούς και να συνοδεύονται από μια έντονη διάθεση για οξεία παρατήρηση όσων ανθρώπων και πραγμάτων πλαισιώνουν την πορεία σου. Σε βοηθάνε έτσι να αποκαταστήσεις την επαφή με την πραγματικότητα γύρω σου και να ξεκολλήσεις από τον υπαρξιακό σου βούρκο.
Εν πάσει περιπτώσει, επειδή βρέθηκα τυχαία εδώ ψάχνοντας κάτι άλλο, ας τα αφήσω αυτά. Αν δεν κάνω λάθος έχεις κάνει και μια μετάφραση πρόσφατα, πέρα από τα δικά σου γραπτά. Αν όντως, λοιπόν, δεν κάνω λάθος, μπορείς να με φωτίσεις σχετικά;
Χαίρετε!
Κι ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη.
Για τους περιπάτους:
Γενικά μιλώντας, συμφωνούμε.
Οι ρυθμοί μπορούν να είναι γρήγοροι -άλλο ταχύτητα, άλλο βιασύνη. Αυτή είναι και η συνοπτική ιστορία του τρόπου που γράφω, άλλωστε.
Όσο για την παρατήρηση των ανθρώπων, μπορεί να είναι προσεκτική χωρίς να είναι οξεία -γίνομαι σχολαστικός αλλά αυτή η λέξη με αγχώνει- δεν συμφωνείς; Μην ξεχνάς ότι κι ο περιπατητής παρατηρείται από άλλους. Ένα αμβλύ βλεμματάκι βοηθά στη συνάντηση -που είναι πιο σημαντική από την ανάλυση, εν προκειμένω.
Αυτά, παρεμπιπτόντως.
Για τη μετάφραση -με κάνεις και νιώθω σημαντικός! Ευχαριστώ. Δεν είναι και τόσο πρόσφατη -έγινε το φθινόπωρο του 2007. Το βιβλίο είναι της Τσιμαμάντα Αντίτσι: Δακρυσμένος Ήλιος. Σπουδαίο κείμενο -για τον πόλεμο στην Μπιάφρα κ.ο.κ.- αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι ισχύει το ίδιο και για τη μετάφραση.
Σ' ευχαριστώ και πάλι που πέρασες!
Μίστερ Μαργαρίτης, αν θα πάτε για μπάσκετ, να έρθω κι εγώ!
Και γιατί όχι, Σάββα;
Μην κανονίσεις τίποτα για τα τέλη Ιούλη-μέσα Αυγούστου και θα τα πούμε.
Δημοσίευση σχολίου