Η Ευφορία της Ερήμου

Καλλιεργημένη στην απουσία. Μια σιωπή που ανασταίνει τις κομμένες μας γλώσσες και επιστρέφει ως νόημα. Η ευλαλία ενός διακεκομμένου ψιθύρου στη μέση της νύχτας. Το κερί όπως σε μανουάλι και οι φλόγες-άνθρωποι, οι φλόγες-πρόσωπα που γνέφουν και περιμένουν, περιμένουν συνέχεια. Σιγανό σφύριγμα που θυμίζει τη φούγκα και ανεβαίνει στα σύννεφα. Ο περίπατος με τα πόδια να βουλιάζουν στην άμμο καμιάς, καμιάς παραλίας, στην έκταση που ελευθέρωσε ο θάνατος του περιττού, στον τόπο της οικειότητας με τον ίδιο ανόμοιο Άλλο που φανερώνεται στη λάμψη της αστραπής. Οι ρωγμές στο ταβάνι επικαλούνται τη λύτρωση και αργά περπατώντας επιστρέφουμε σπίτι μας.
Επιστρέφουμε στο μόνο μας σπίτι, Φίλοι και Συγγενείς. Στον έρημο τόπο της μεγάλης γιορτής.
Η πυξίδα σπάει και αν-οικειώνεται την πολλαπλότητα των δρόμων, την πολλαπλότητα των επιλογών και των κατευθύνσεων και των εναλλακτικών διαδρομών. Σπασμένη, η πυξίδα δείχνει για πρώτη φορά την αυθεντική της πορεία, το κάλεσμά της. Το παντού της Ενότητας –η έρημος. Ελευθερωμένη από τον αμφιταλαντευόμενο εαυτό της, η ζαλισμένη νηφάλια πυξίδα ελευθερώνει τον καθένα και επιτρέπει, επιτέλους, τον αδιάλλακτο ερωτικό μας περίπατο. Χωρίς σταυροδρόμια ή στενά ή παρόδους. Χωρίς φόβο, από το βυθό ως τ’ άστρα. Στο βυθό και τ’ άστρα.
Ελεύθερος όποιος δεν χρειάζεται να διαλέξει.
Η κλεψύδρα θρυμματίζεται όταν το αιώνιο χτυπά και σταματά την ανοησία του σκαμπανεβάσματος. Πάνω-κάτω, πάνω-κάτω –ποτέ πια. Η κλεψύδρα δεν θα αναποδογυρίσει ποτέ ξανά για κανέναν και η άμμος δεν θα στερέψει. Η Ιστορία γιορτάζει τους γάμους με το Αιώνιο και ο χρόνος είναι όλος τώρα, είναι όλος πάντα, αδίστακτα και λυτρωτικά, οριακά, η βόλτα στην άμμο που ρέει αδιάκοπα γλιστρώντας από τη ρωγμή του σπασμένου γυαλιού. Που γεννά την έρημο, ερημώνει τη σύμβαση και τελειώνει για καλά την παράσταση, θραύει τη μάσκα, κλείνει το θέατρο, συντρίβει το τσίρκο.
Σιγά-σιγά, αποκλείει τις αν-αυθεντικές πραγματικότητες της πιο φρικτής εξουσίας, αποτάσσει τις παγίδες-επιλογές του ανελεύθερου, τυραννικού δικαιώματος.
Ελεύθερος όποιος καταφάσκει στο αναπόφευκτο.
Στο αναπόφευκτο της Αγάπης.
Απόψε, κάποιος θα κλείσει μια φωτιά στο μπουκάλι και θα την στείλει στο πέλαγος να μαζέψει όλους τους ναυαγούς και να τους φέρει πίσω στο σπίτι μας.
Απόψε, κάποιος θα βαδίσει με το νου του στον Άδη και σφυρίζοντας θα καταργήσει τον Θάνατο αποκαθιστώντας την παρουσία στην ομορφιά του παρόντος.
Απόψε, κάποιος θα σκάψει έναν τάφο στην έρημο και θα βάλει εκεί την Αγάπη να φυτρώσει νεκράνθεμο η Ζωή.
Απόψε θα βρέξει.
Καλό φθινόπωρο, Φίλοι και Συγγενείς. Καλό μας φθινόπωρο.